ما سال‌ها به کوی ملامت از اسیری لاهیجی غزل 337

1 ما سال‌ها به کوی ملامت دویده‌ایم راه سلامت همچو ملامت ندیده‌ایم

2 حرص و امل چو رهزن راه طریقتند ما رخت دل به ملک قناعت کشیده‌ایم

3 مفتی اگر ز راه خرد می‌رسد به جان ما از طریق عشق به جانان رسیده‌ایم

4 از جام وصل مست مدامند جان و دل تا ما به کوی میکده خلوت گزیده‌ایم

5 از عقل و زهد خشک بشستیم دست دل تا جرعه ز باده عشقش چشیده‌ایم

6 آشفته گشته‌ایم و پریشان و بی‌قرار تا از نسیم زلف تو بویی شنیده‌ایم

7 مرآت روی اوست اسیری همه جهان ما عکس حسنش از همه ذرات دیده‌ایم