از باغ چنان رخت ببستیم از عرفی شیرازی مثنوی 101

1 از باغ چنان رخت ببستیم و گذشتیم شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم

2 دامن کش ما بود فریب غم ناموس زین کشمکش بیهده رستیم وگذشتیم

3 هر گه که بما راحتیان راه گرفتند لختی دل آن طائفه خستیم وگذشتیم

4 پا بست در آتش زدن و رفتن از این دشت خود را بدل سوخته بستیم وگذشتیم

5 گفتند که از کعبه گذشتن نه زهوش است گفتیم که ما مردم مستیم وگذشتیم

6 صد جا بکمند آمده بودیم درین راه چون برق زبند همه جستیم وگذشتیم

7 هر گاه که چشم من و عرفی بهم افتاد در هم نگرستیم وگرستیم وگذشتیم