ما رند خراباتی بی نام از اسیری لاهیجی غزل 384

1 ما رند خراباتی بی نام و نشانیم صد خرمن ناموس بیک جو نستانیم

2 ما را بکتابی نبود حاجت ازآن رو کاسرار جهان از ورق روی تو خوانیم

3 دیدیم ز ذرات جهان عکس جمالت زان روی دو کون آینه روی تو دانیم

4 برچشم حقارت منگر صورت مارا زیرا که بمعنی همگی جان جهانیم

5 پیدا بود از کون و مکان پرتو ذاتم در پرده اسما و صفت گرچه نهانیم

6 در بحر وجودم دو جهان نقش حبابست دریای محیطیم که بی قعر و کرانیم

7 گه مطلقم و گاه مقید ز اسیری گاهی دگر آزاده ز هر نام و نشانیم