ما از غم تو بی سر و سامان از اسیری لاهیجی غزل 391

1 ما از غم تو بی سر و سامان نشسته ایم بی وصل تو بماتم هجران نشسته ایم

2 زان دم که خط دوست بپوشید روی او با دود دل ز آتش پنهان نشسته ایم

3 اندر هوای چشم و دو زلف سیاه او بیمار و ناتوان و پریشان نشسته ایم

4 چون چشم مست اوست مرا ساقی از ازل سرمست و پرخمار بدوران نشسته ایم

5 عمری در انتظار که روشن شود دلم از شمع روت با دل سوزان نشسته ایم

6 تا روی چون چراغ تو شد شمع مجلسم در پرتو جمال تو حیران نشسته ایم

7 چون بلبلان بموسم گل با هزار درد اندر هوای روی تو نالان نشسته ایم

8 فارغ ز مدعی و ز اغیار بوده ایم بی زحمت حسود بیاران نشسته ایم

9 همچون اسیری در غم آن سرو سیم بر با روی زرد و دیده گریان نشسته ایم