برون آمدیم از حکیم نزاری قهستانی دستورنامه 37

1 ما را ز دهانِ تو نباتی یعنی که به بوسه‌ ای براتی

2 شکرانه ی روزگارِ خود را از گوشه ی لب بده زکاتی

1 چشم تو ز بس که کرد خون از چپ و راست در خون چو دلم غرق شد آنک پیداست

2 گر خون دلم نه غمزه ی شوخ تو ریخت پس دامن چشم مستت آلوده است؟

1 ز راهِ لطف درین کلبۀ خراب خرام که من ترا ز تو خواهم نه نامه و نه پیام

2 وگر قدم نکنی رنجه حکم نتوان کرد علی الخصوص که تو حاکمی و بنده غلام

1 در فطرت من گر گل و گر خار بود اینجا سخن بیهده بسیار بود

2 حق می‌گویم که دوست با دوست رسد من می دانم که یار با یار رسد

1 ای گر درآید از درم سرمست یار قاینی بر جان نهم، بر دل نهم، دستِ نگار قاینی

2 مردم نمیگویم ز که مستم نمیگویم ز چه مشهور باشد در جهان چشم خمار قاینی