تنها نه دلق خود به می ناب از عرفی شیرازی غزل 488

1 تنها نه دلق خود به می ناب شسته ایم ناموس یک قبیله به این آب شسته ایم

2 قسمت بلاست ورنه می آلوده دلق خویش صد ره ز شوق گوشهٔ محراب شسته ایم

3 ما توبه دشمنیم و قدح دوست، دور نیست کز دل هوای صحبت اصحاب شسته ایم

4 از بس شکفته در دهن تیغ رفته ایم ترس قیامت از دل قصاب شسته ایم

5 هم کفر ما به لذت و هم دین ما به ذوق زنار و سبحه در شکر ناب شسته ایم

6 تاوان دل عطا بکن ای دل شکن که ما از دفتر معامله این باب شسته ایم

7 عرفی ببین که گریه چه توفان نموده است کز چشم بخت دوستی خواب شسته ایم