مائیم و دلی ز دست از امیر شاهی سبزواری غزل 153

امیر شاهی سبزواری

شعربعدی

211 / 153

شعر قبلی

خانه / امیر شاهی سبزواری / دیوان اشعار امیر شاهی سبزواری / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 153

1 مائیم و دلی ز دست رفته در پای فتاده، پست رفته

2 در کوی تو پارسا رسیده وز پیش تو بت پرست رفته

3 ز افتاده دل منت چه خیزد قلبی به هزار دست رفته؟

4 مائیم ز دست دل در این کوی هشیار رسیده، مست رفته

5 امید قرار نیست شاهی از صبر دلی که هست رفته

امیر شاهی سبزواری

شعر شعر کهن غزل امیر شاهی سبزواری

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از امیر شاهی سبزواری

1 جان به یاد تو یاد کس نکند دل ز غم خوردن تو بس نکند

2 به فراق تو خو کنم ناچار بختم ار با تو همنفس نکند

1 باز آی، که دل بی تو سر خویش ندارد بیمار تو از جان رمقی بیش ندارد

2 از داغ تو ذوقی نبرد عاشق بیدرد مرهم چکند آنکه دل ریش ندارد؟

1 مبارک، منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد همایون، کشوری کان عرصه را شاهی چنین باشد

2 یک امروزی عتاب آلوده دیدم روی او، مردم کسی را جان کجا ماند، اگر ماهی چنین باشد؟

شعربعدی

211 / 153

شعرقبلی