بما دوش این از مشتاق اصفهانی دیوان اشعار 16

1 بما دوش این مژده روح‌پرور ز فیض نسیم سحرگاه آمد

2 که از کعبتین مه و مهر ما را همه نقش امید دلخواه آمد

3 ز دور فلک کوکب ما ز پستی چو یوسف برون از ته چاه آمد

4 سرش بود آخر همه سربلندی بما آنچه از بخت کوتاه آمد

5 نخواهیم چون شمع ما تیره‌روزان بجان بعد ازین ز آتش و آه آمد

6 که از روشنی کوکب طالع ما شب‌افروز چون مشغل ماه آمد

7 جهان شد تهی از غم و پر ز عشرت که بدخواه رفت و نکوخواه آمد

8 برای چه در پرده سنجم نوائی که عشرت فزا و الم کاه آمد

9 ز اقلیم شاهنشهی رفت نادر برون و خدیو ملک جاه آمد

10 برازنده تخت و دیهیم یعنی علی آن شه عرش در گاه آمد

11 پس از رفتن آن جفا پیشه خسرو چو این عدل پرور شهنشاه آمد

12 بگوشم ز مرغان گلزار غیبی بتاریخش این نغمه دلخواه آمد

13 که چون نادر از کشور پادشاهی برون رفت سلطان علی شاه آمد