ما ز جام باده عشقیم مخمورالست از اسیری لاهیجی غزل 137

1 ما ز جام باده عشقیم مخمورالست زان سبب باشد مدامم با می و شاهد نشست

2 با می و معشوق چون شد عهد و پیمانم درست عهدنام نیک و زهد و توبه را خواهم شکست

3 پای همت برسرزهد ریا بنهاده ایم رندم و مست و خراباتی و جام می بدست

4 عشق ترسا زاده ما را برد خوش خوش برکنار از مسلمانی و دین و برمیان زناربست

5 غمزه جادو دل و دینم تمامی برده بود نیم جانی ماند و خواهد آن دو چشم نیم مست

6 حسن شاهد از همه ذرات چون مشهود ماست حق پرستم دان اگر بینی که گشتم بت پرست

7 چون اسیری باده جام فنا را نوش کرد مست و بیخود گشت و از قید خودی یکباره رست