1 سر نهادیم بسودای کسی کاین سر ازوست نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر ازوست

2 گر گل افشاند و گر سنگ زند چتوان کرد مجلس و ساقی و مینا و می و ساغر ازوست

3 کر بتوفان شکند یا که بساحل فکند ناخداییست که هم کشتی و هم صرصر ازوست

4 من بدل دارم و شاهد برخ و شمع بسر آنچه پروانه ی دلسوخته را در پر ازوست

5 از من ای باد بگو خیل گنهکاران را غم مدارید که گر جرم زما آذر ازوست

6 هوسی خام بود شادی دل جز بغمش خنک آن سوخته کش سود غمی بر سر ازوست

7 چه نویسم که سزاوار سپاسی باشد معنی و لفظ و مداد و قلم و دفتر ازوست

8 دولت شاه جهان باد فزاینده نشاط کاین فروغیست که بر خلق ضیا گستر ازوست