ماییم به غمناکی خود شاد شده از جامی رباعی 117

1 در خم این دایره نقش بند چند شوی بند به هر نقش چند

2 نقش رها کن سوی بی نقش رو دیده به هر نقش چه داری گرو

1 ای چو گلت جیب به چنگ خسان دامن صحبت بکش از ناکسان

2 گر چه ز آغاز گشادت دهند عاقبت الامر به بادت دهند

1 چون سلامان را شد اسباب جمال از بلاغت جمع در حد کمال

2 سرو نازش تازگی را سر گرفت باغ لطفش رونق دیگر گرفت