1 باز منزل بسر کوی نگار آوردیم بهر خاک درش از دیده نثار آوردیم

2 شکر کردیم چو دیدیم گل عارض او که زمستان غمش را ببهار آوردیم

3 برکنارست ز ما آن بت و ما خود دل زار در میان با غمش از بهر کنار آوردیم

4 گفتم آورده ام از عشق تو دیوانه دلی گفت با سلسله آن مشک تتار آوردیم

5 جان زیان گشت ز سود او جوی سود نداشت در جهان لطف و حیل با تو بکار آوردیم

6 عاشقانی که بخاک در تو بگذشتند همه گفتند کز آنجا دل زار آوردیم

7 مکن ای دوست که چون ابن یمینت گویند که ز خاک در آن یار غبار آوردیم