برخیز راه میکده ی عشق سرکنیم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 برخیز راه میکده ی عشق سرکنیم سجّادهٔ ورع، به می ناب تر کنیم
2 آن سرو سرفراز کجا جلوه می کند؟ تا شکوه ای ز کوتهی بال و پر کنیم
3 خونابه از تحمّل ما می خورد فلک زهر زمانه را به مدارا شکر کنیم
4 چون حلقه، چند در پس در میتوان نشست؟ درهای بسته باز، به آه سحر کنیم
5 از حد گذشت سختی ایّام و جور یار آتش شویم و در دل خاری اثر کنیم
6 از دل غبار توبه، به افیون نمی رود دلق ورع مگر به شط باده تر کنیم
7 دریا اگر چه هست در آغوش ما حزین لب تر ز جوی خویش، چو آب گهر کنیم
دیدگاه‌ها **