ما بندگی آن رخ زیبات از مهستی گنجوی رباعی 135

1 گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی چون باد همیشه در کشاکش باشی

2 زنهار ز دست ناکسان آب حیات بر لب مچکان گرچه در آتش باشی

1 بر هر دو طرف مزن تو بر یک سوزن و آن زلف شکسته را ز رخ یک سو زن

2 گر آتش عشق تو وزد یک سوزن یک سو همه مرد سوزد و یک سو زن

1 از مهر خود و کین تو در تابم من در چشم تو گوئی به میان آبم من

2 یا من گنهی کردم و در خشمی تو یا تو دگری داری و در خوابم من