تا ظن نبری کز پی جان می‌گریم از مهستی گنجوی رباعی 133

1 ابریست که خون دیده بارد غم تو زهریست که تریاک ندارد غم تو

2 در هر نفسی هزار محنت زده را بی دل کند و ز جان بر آرد غم تو

1 آن دیده که دیدن تو بودی کارش از گریه تباه می‌شود مگذارش

2 وان دل که بتو بود همه بازارش در حلقهٔ زلف توست نیکو دارش

1 ترکم چو کمان کشید کردم نگهش دیدم مه و عقربی به زیر کلهش

2 مه بود رخش عقرب زلف سیهش وز عقرب در قوس همی رفت مهش