هر لحظه بما از نو رسد تحفة از کمال خجندی غزل 1076

1 هر لحظه بما از نو رسد تحفة دردی اگر این نبدی عاشق درویش چه خوردی

2 دل چاره درد تو به این کرد که خون شد این چاره نبودی دل بیچاره چه کردی

3 میسوخت سراپای وجودم ز دل گرم گرمی نزدم هر دم ازین غم دم سردی

4 حوران کفن من همه در روی بمالند با خاک لحد گر برم از کوی تو گردی

5 عاشق بشه فرد یگانه ننشیند گر نیست چو فرزین ز دو عالم شده فردی

6 کو بار سبک روح که بهر دل مجروح سازیم ز خاک قدمش مرهم دردی

7 تا چند کمال این همه درمان طلبیدنه رنجی بر و دردی طلاب از باطن مردی