خوشست آن پسته خندان از ابن یمین فریومدی غزل 45

1 خوشست آن پسته خندان و خوش آن گفتارت خوشست آن سرو خرامان و خوش آن رفتارت

2 یاد صحت ببرد از دل صاحبنظران چشم شیرافکن آهو شکن بیمارت

3 بتوهم ز رخت گر بربایم بوسی بنماید اثرش نازکی رخسارت

4 دهنت نیست بتحقیق و کس ار گفت که هست هیچ دانی ز چه گفت از شکرین گفتارت

5 چون دل لاله سیه شد دلم از غم که مباد ناگهان سبزه نشیند ز بر گلنارت

6 کم بود بنده دلسوز ترت ز ابن یمین گر چه به ز ابن یمین بنده بود بسیارت