رخت را ماه می‌گفتیم اگر از صامت بروجردی غزل 67

1 رخت را ماه می‌گفتیم اگر مه داشت پیرایه قدت را سرو می‌گفتیم نبود ار سرو را سایه

2 نزاده دایه امکان دگر طفلی بدین خوبی تعالی‌الله ار این طفل و هزار احسن بر این دایه

3 به فال وصل بگشودم نقاب از مصحف رویت ز بسم‌الله ابرویت درآمد اول آیه

4 نهادم دل به ابرویت که از کشتن شوم ایمن ندانستم که با ترکان چشمت گشته همسایه

5 دهد بر باد آب دیده خاک هستی ما را بلی ویران شود آن خانه کابش هست در پایه

6 طمع از وصل ببریدم چو روی خوب تو دیدم ندارد نقد جان قدری و حسن تو گرانمایه

7 به بازار محبت باختی (صامت) دل و دین را عجب در عشق خوبان شد نصیب سود و سرمایه