بر وبرز ، چون سرو آراسته از حزین لاهیجی مثنوی 7

1 بر وبرز ، چون سرو آراسته نهالی ز گلزار جان خاسته

2 دو ابرو کمان کش، دو زلف از کمند درافکنده آزاد دلها، به بند

3 صف محشر، آشوب مژگان او به خون تشنگان، تیغ بندان او

4 خطش دفتر زهد را برنوشت غمش شادی بخت را، سرنوشت

5 رخش لاله ها را، جگر سوخته چراغ دل و دیده، فروخته

6 چو پرتو به دل، یاد آن رو زند به مینو، مرا سینه پهلو زند