ما را که بر زبان نبود از آشفتهٔ شیرازی غزل 164

1 ما را که بر زبان نبود غیر نام دوست با غیر هم بیان نکنم جز پیام دوست

2 ما گوش وقف کرده بغوغای دشمنان باشد که استماع نمایم کلام دوست

3 خضر ارزآب چشمه حیوان حیات یافت ما جاودانه عمر گرفته زجام دوست

4 آدم اگر زروضه دارالسلام رفت ما را بود مقام بدارالسلام دوست

5 درویش را وطن نبود جز بملک فقر کانجا زنند سکه دولت بنام دوست

6 یوسف اگر عزیز شد اندر دیار حسن در مصر دلبریست بذلت غلام دوست

7 تکیه بجای عشق زند عقل خودپسند دشمن بگو مکان نکند در مقام دوست

8 او را سزاست لاف سلیمانی ار زند موری که یافت حشمتی از احتشام دوست

9 دامن مکش زکام نهنگان لجه خوار آشفته شایدت که رساند بکام دوست

10 عشق است در طریقت ما جانشین عقل در ملک دل شده قائم مقام دوست