ما می پرست یار و جهان می از اسیری لاهیجی غزل 17

1 ما می پرست یار و جهان می پرست ما مامست عشق و کون ومکان بوده مست ما

2 جنب وجودم از می توحید حق پرست زاهد مکن بسنگ ملامت شکست ما

3 در ملک عشق منصب ما بین چو شد بلند ماپست یارو جمله جهان گشته پست ما

4 هر ماهیی که بود درین بحر بی کران موج کرم فکند تمامی بشست ما

5 ذرات کون آینه مهر روی اوست این روی دیده بود ز بت بت پرست ما

6 بر وحدت خدا همه ذرات شاهدند گر منکری شنو تو جواب الست ما

7 ما پشت پا زدیم اسیری بهر دو کون تا اوفتاد دامن عشقش بدست ما