1 ما را به جای آب اگر از دیده خون رود چون رفت جان هرآینه صبر و سکون رود

2 از گوشه ی جگر نرود داغ او مرا آری ز سینه داغ جگرگوشه چون رود

3 سیماب آه من بکند چرخ را سیاه گر آه من به گنبد سیمابگون رود

4 برکوه اگر نهند تحمل نیاورد آنچه از غم تو بر دل زار و زبون رود

5 تریاک روزگار نباشد دوا رسان انرا که زهر داغ تو اندر درون رود

6 چون دل به قوت ملکیّت برد شکیب صبر از دریچه ی بشریّت برون رود

7 عقل جنون گرفته فروشد به کوی غم ترسم که عقل درسرکارجنون رود

8 هردم زچشم من بچکد اشک لاله رنگ درچشم کان خیال رخ لاله گون رود

9 کوروکبود چرخ که از جور روزگار برمن هر آنچه می رود از چرخ دون رود

10 ابن حسام از در دولت پناه دوست بر وعده ی پناهگه آخر برون رود