ما را بپای بوسی تو گر دسترس از کمال خجندی غزل 502

1 ما را بپای بوسی تو گر دسترس بود در دولت غم تو همین پایه پس بود

2 در سر هوای تست مرا بهترین هوس باقی هر آنچه هست هوا و هوس بود

3 بوسی بر آستان تو داریم التماس ما را بر آن در از تو همین ملتمس بود

4 بی زحمت رقیب دمی با شکر لبی گر دست میدهد شکری بی مگس بود

5 زاهد اگر قدم ز کرامت نهد بر آب نزدیک ما به مرتبه کمتر ز خس بود

6 گو محتسب ز شحنه مترسان مرا که من از پادشاه فارغم او خود چه کسی بود

7 نی زیر لب بمیکده میخواندت کمال بشنو که مقبلی ز قول نفس بود