رفت می نوشیم ز یاد آخر از جویای تبریزی غزل 717

1 رفت می نوشیم ز یاد آخر شیشه از طاق دل فتاد آخر

2 خال او از ستاره سوختگی پا به زنجیر خط نهاد آخر

3 آه دل را ز جای خود برکند رفت این مملکت به باد آخر

4 چشم محتش به ناخن مژگان گره از کار دل گشاد آخر

5 هر که رفت از پی هوا جویا می دهد خویش را به باد آخر