ما برفتیم و تو دانی از حکیم نزاری قهستانی غزل 54

1 ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما

2 از نثار مژه چون گوش تو در دُر گیرم قدم هر که سلامی ز تو آرد برِ ما

3 به وداع آمده ام هان به دعا دست برآر که وفا با تو قرین باد و خدا یاور ما

4 فلک آواره چرا می کندم می دانی رشک می آیدش از خلوت جان پرور ما

5 گر همه خلق جهان بر من و تو حیف کنند بکشد از همه انصاف ستم داور ما

6 به سرت گر همه عالم زبر و زیر شود نتوان برد هوای تو برون از سر ما

7 هر که گوید به سفر رفت نزاری هیهات گو نزاری به سفر سر نبرد از در ما