رفتیم و با غمت دل محزون از عرفی شیرازی مثنوی 129

1 رفتیم و با غمت دل محزون گذاشتیم جان را بصید گاه تو در خون گذاشتیم

2 رفتیم و دل رمیده و شبدیز غیر را با شوق بی عنانی گلگون گذاشتیم

3 رفتیم و توبه کرده ز میخانه مراد میل قدح بآن لب میگون گذاشتیم

4 رفتیم و در زمانه زغم نامه های تو نشنوده غم تو به مجنون گذاشتیم

5 رفتیم و انتقام ستمهای غیر را با عادت طبیعت گردون گذاشتیم

6 رفتیم عرفی از چمن وصل ناامید در دل هوای آن قدموزن گذاشتیم