عرض کردیم به زاهد که ریا از عرفی شیرازی غزل 234

1 عرض کردیم به زاهد که ریا نفروشد کفر اندودهٔ اسلام به ما نفروشد

2 گو بنه بر سر دل منت و بسیار منه آن که بیماری دل را به شفا نفروشد

3 عاشق آن است که گر جان بدهد بد نامی گرمی سینه وتاثیر دعا نفروشد

4 گر فروشند بهای مه کنعان داند به متاع دو جهانش ، به خدا، نفروشد

5 مرد سودای محبت بود آن کس عرفی که دهد عیش ابد مفت و بلا نفروشد