ما تو را دلدار خود پنداشتیم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ما تو را دلدار خود پنداشتیم وز تو چشم مردمی‌ها داشتیم
2 تخم مهر رویت ای نامهربان سال‌ها در وادی جان کاشتیم
3 هرچه کردی با من از جور و جفا گرچه آن بد بود نیک انگاشتیم
4 تا نهادی دل به مهر دیگران ما امید از لطف تو برداشتیم
5 سال‌ها تا رایت مهر و وفا عاشقانه در جهان افراشتیم
6 چون جفا و جورت از حد درگذشت کار خود را با خدا بگذاشتیم
7 گر به ناحق غمزه‌ات خونم بریخت جانب حق را فرو نگذاشتیم
ادامه توضیحات شاعر