دوش از در میخانه بدیدیم حرم از کمال خجندی غزل 34

1 دوش از در میخانه بدیدیم حرم را می نوش و ببین قسمت میدان کرم را

2 فرمان خرد بر دل هشیار نویسند حکمی نبود بر سر دیوان قلم را

3 ای مست گر افتی به سر تربت شاهان مشتاق لب جام بیابی لب جم را

4 پای ستم از ساحت جان گرد بر آورد بنشین و به می باز نشان گرد ستم را

5 چنگت خبر راه طرب داد و ز پیران بشنو سخن راست مبین پشت به خم را

6 در شیشه گر از باده کمی هست غمی نیست لیکن غم بسیار بود دولت کم را

7 صبح است کمال و می و آواز خوش نی برخیز غنیمت شمر این یک دو سه دم را