ما از شراب و شاهد صد بار توبه از کمال خجندی غزل 775

1 ما از شراب و شاهد صد بار توبه کردیم آن توبه ها شکستیم چون با تو باده خوردیم

2 ساقی بریز دردی بر درد ما کز آن لب هم تشنگان دردیم هم خستگان دردیم

3 مائیم و گشت کویت رقصانه و باده نوشان زین شیوه بر نگردیم تا بی خبر نگردیم

4 تا چند بر تو خواندن طامات زهد و تقوی طومار زلف بگشا تا نه در نوردیم

5 هر کس چو باد از آن کو برخاستند و رفتند ما خاکیان بر آن در بنشسته همچو گردیم

6 داریم سرخ روئی از اشک های رنگین چون شمع اگر چه گربان با چهره های زردیم

7 هر فرد را کمالی باشد به قدره همت ما را کمال این بس کز هر دو کون فردیم