ما در طلب دوست فراوان بدویدیم از قاسم انوار غزل 465

1 ما در طلب دوست فراوان بدویدیم بسیار دویدیم ولیکن نرسیدیم

2 تا لمعه رخسار تو بر جان و دل افتاد از دولت دیدار تو بر عرش پریدیم

3 ما روی تو دیدم درین دیر کهنسال المنة الله که نمردیم و بدیدیم

4 در دست غمت بی دل و بیچاره و صبریم وز جور غمت جامه بصد پاره دریدیم

5 بیچاره بماندیم، چنین واله و حیران چون ذکر تو از کعبه و بت خانه شنیدیم

6 چون روی تو دیدیم بگفتیم شهادت المنة الله که سعیدیم و شهیدیم

7 چون قاسم بیچاره ترا دید درین راه ما پیر کمالیم و مرادیم و مریدیم