ما عاشق دیوانه و سرمست از اسیری لاهیجی غزل 364

1 ما عاشق دیوانه و سرمست لقائیم نه زاهد سالوسی و نه شیخ مرائیم

2 نه عاقل و هشیار نه دیوانه و مستیم حیران جمال رخ بیچون و چرائیم

3 مست می وصلیم و نه مخمور فراقیم در تابش حسن رخ او محو فنائیم

4 نه صاحب تلوین و فنائیم بحقیقت سلطان سرا پرده تمکین و بقائیم

5 در میکده با شاهد و می یارو مصاحب در مسجد و محراب به اوراد و دعائیم

6 کی باز گذاریم به کس شاهد و می را هرگه بخرابات چنین مست در آئیم

7 با ما سخن از کعبه و بتخانه مگوئید مادر همه جا طالب دیدار خدائیم

8 در بزمگه وصل درآئیم چو رندان آن دم که ز قید خود و کونین برآئیم

9 دلبر چو مرا مونس جانست اسیری تا ظن نبری یک نفس از دوست جدائیم