ما عاشق و عهد جان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 140

1 از گل طبقی نهاده کین روی منست وز شب گرهی فگنده کین موی منست

2 صد نافه بباد داده کین بوی منست و آتش بجهان در زده کین خوی منست

1 عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت عقلم شد و هوش رفت و دانش بگریخت

2 زین واقعه هیچ دوست دستم نگرفت جز دیده که هر چه داشت بر پایم ریخت

1 من دوش دعا کردم و باد آمینا تا به شود آن دو چشم بادامینا

2 از دیدهٔ بدخواه ترا چشم رسید در دیدهٔ بدخواه تو بادامینا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما