1 رندان گاهی ملک جهان می‌بازند گاهی به نگاهی، دل و جان می‌بازند

2 این طور قمار، نه چند است و نه چون هر طور برآید، آنچنان می‌بازند

1 تا نیست نگردی، ره هستت ندهند این مرتبه با همت پستت ندهند

2 چون شمع قرار سوختن گر ندهی سر رشتهٔ روشنی به دستت ندهند

1 آن کس که بدم گفت، بدی سیرت اوست وان کس که مرا گفت نکو خود نیکوست

2 حال متکلم از کلامش پیداست از کوزه همان برون تراود که در اوست