ما را هوای باده نابست در از قاسم انوار غزل 548

1 ما را هوای باده نابست در درون این خاطر از درونه ما کی شود برون؟

2 ساقی، بیار باده خوش رنگ خوش گوار در جام لعل ریز بگل بانگ ارغنون

3 زان باده ای که عقل بدو چاره ساز شد زان باده ای که عقل ازو گشت ذوفنون

4 زان باده ای که علم ازو سربلند شد زان باده ای که جهل ازو گشت سرنگون

5 زان باده ای که اصل فنونست کار او زان باده ای که جمله جنونست در جنون

6 گر عشق نیستی در تنگنای دهر چه حاصل ز کاف و نون؟

7 قاسم، همیشه بنده فرمان عشق باش همراه عشق شو، که فزونست در فزون