ما را نه غم ننگ و نه اندیشه از کمال خجندی غزل 243

1 ما را نه غم ننگ و نه اندیشه نام است در مذهب ما مذهب ناموس حرام است

2 گو خلق بدانید که پیوسته فلان را رخ بر رخ جانانه و لب بر لب جام است

3 سجاده نشین عارف و دانا نه که عامی است مادام که در بند قبولیت عام است

4 در آرزوی مجلس ما زاهد مغرور چون عود همی سوزد و این طرفه که خام است

5 ساقی می دوشینه اگر رفت به اتمام ما را ز لب لعل تو یک جرعه تمام است

6 سودا زده را گوشه سجاده نسازد ای مطرب ره زن ره میخانه کدام است

7 برخاست کمال از ورع و گوشه نشینی چون دید که میخانه به از هر دو مقام است