میان آتش سوزان علم فراخته از قاسم انوار غزل 456

1 میان آتش سوزان علم فراخته ایم سعادت دو جهان در ادب شناخته ایم

2 ز من مپرس که دنیا و آخرت چونست؟ که روز اول این هر دو را بباخته ایم

3 فراز مرکب تحقیق از برای طلب ز صبح گاه ازل تا بشام تاخته ایم

4 نوازشی کن و جان را ازین بلا برهان نوای شوق تو در روز و شب نواخته ایم

5 از آن زمان که نمودی و روی پوشیدی ز شوق عشق تو کوکوزنان چو فاخته ایم

6 چگونه دل نشود ایمن از بلا و جفا؟ حریم کوی ترا چون حصار ساخته ایم

7 بقاسمی نظری کن، جمال خود بنما که در هوای تو ما سربسر گداخته ایم