سینهٔ صد چاک مانند قفس از جویای تبریزی غزل 18

1 سینهٔ صد چاک مانند قفس داریم ما نالهٔ پهلو شکافی چون جرس داریم ما

2 رازدار عشق را نبود مجال دم زدن بخیه بر زخم دل از تار نفس داریم ما

3 عاقبت با گوشه ای از هر دو عالم ساختیم کنج چشم سرمه آلودی هوس داریم ما

4 عشق سرکش را به جسم زار، الفت داده ایم صد نیستان شعله در آغوش خس داریم ما

5 زندگانی در گرفتاریست ما را چون حباب از قفس گوییم جویا تا نفس داریم ما