1 ما جان بتمنای تو در بیم نهادیم چون تیغ کشیدی، سر تسلیم نهادیم

2 پیکان تو چون از دل مجروح کشیدیم صد بوسه بر آن از پی تعظیم نهادیم

3 ز استاد ازل عشق بتان یاد گرفتیم انگشت چو بر تخته تعلیم نهادیم

4 از فکر جهان فارغ و آزاد نشستیم تا پای در این ورطه پر بیم نهادیم

5 هر چند دونیم است ز هجرت دل شاهی باز آی که ما جمله به یک نیم نهادیم