به زیر تیغ نداریم مدعا از فروغی بسطامی غزل 432

1 به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو شهید عشق تو را نیست خون‌بها جز تو

2 بجز وصال تو هیچ از خدا نخواسته‌ایم که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو

3 خدای می نپذیرد دعای قومی را که مدعا طلبیدند از دعا جز تو

4 مریض عشق تو را حاجتی به عیسی نیست که کس نمی کند این درد را دوا جز تو

5 کجا شکایت بی مهریت توانم برد که هیچ کس ننهاده‌ست این بنا جز تو

6 فغان اگر ندهی داد ما گدایان را که پادشاه نباشد به شهر ما جز تو

7 مرنج اگر بر بیگانه داوری ببریم که آشنا نخورد خون آشنا جز تو

8 دلا هزار بلا در ولای او دیدی کسی صبور ندیدم در این بلا جز تو

9 فروغی از رخ آن مه گرت فروغ دهند به آفتاب نبخشد کسی ضیا جز تو