ما عشق یار را بدو عالم نمیدهیم از قاسم انوار غزل 487

1 ای آسیا، ای آسیا، سرگشته‌ای چون ما چرا؟ از ما مپوشان راز خود، با ما بیان کن ماجرا

2 در چرخ خود مستانه‌ای در دور خود فرزانه‌ای از ما چه‌ها داری خبر؟ کز ما برقصی دایما

1 «لن ترانی » می رسد از طور موسی را جواب چون خطاب از دوست آید سر بنه، گردن متاب

2 گر ز حق ترسیده از فریاد «یا ربی بزن تا دمادم بشنوی از حق خطاب مستطاب

1 تو ساقی جان بخشی و عالم همه جامست وز باده نوشین تو عالم همه جامست

2 از جام تو یک جرعه بما ده، که زمین را گر زانکه نصیبست، هم از کأس کرامست