پختیم به کار خویش سودا، از حزین لاهیجی رباعی 1204

1 درین دریای بی پایان، درین طوفان شورافزا دل افکندیم، بسم الله مجریها و مرسیها

2 مگر این بحر بی پایان، حریف درد دل گردد که دارد در جگر دریای آتش، حرص استسقا

1 زهی از خار خارت شعله در جان، گلستان‌ها را ز لعلت، مهر خاموشی به لب، سوسن زبان‌ها را

2 بهار عارضت هر گوشه، صد بی‌خانمان دارد زدند آتش ز شوقت، عندلیبان آشیان‌ها را

1 خوش آنکه دل به یاد تو رشک چمن شود زلفت سمن، بهار خطت یاسمن شود

2 ریزم ز بس به یاد عقیق لبت سرشک دامن زکاوش مژه کان یمن شود