1 یک پرده نشید است صلا گوش اصم را ناقوس صنم خانه و لبیک حرم را

2 از بتکده تا کعبه رهی نیست، برهمن سدِّ ره خود ساخته ای سنگ صنم را

1 محبّت خون گرمی بخشد این گلبن مثالان را به فرقم گستراند، سایهٔ نازک نهالان را

2 در این محفل که ربط آشنایی نسبتی خواهد به آن موی میان، الفت بود نازک خیالان را

1 تا گشت عدل و رای تو معمار روزگار در هم شکسته شد در و دیوار روزگار

2 از سیل بیخ و بُن کن ظلمت نمانده است آسودگی به سایهٔ دیوار روزگار