نمی توان بجفا قطع دوستداری از هلالی جغتایی غزل 32

1 نمی توان بجفا قطع دوستداری ما که از جفای تو بیشست با تو یاری ما

2 بسی چو ابر بهاران گریستیم و هنوز گلی نرست ز باغ امیدواری ما

3 بچشم چون تو عزیزی شدیم خوار ولی ز عزت دگران بهترست خواری ما

4 غبار کوی تو ما را ز چهره دور مباد که با تو می کند اظهار خاکساری ما

5 ز حال زار هلالی شبی که یاد کنم فلک بناله درآید ز آه و زاری ما