ما دل خود را به دست شوق از فروغی بسطامی غزل 383

1 ما دل خود را به دست شوق شکستیم هر شکنش را به تار زلف تو بستیم

2 تا ننشیند به خاطر تو غباری از سر جان خاستیم و با تو نشستیم

3 از پی پیوند حلقهٔ سر زلفت رشتهٔ الفت ز هر چه بود گسستیم

4 از سر ما پا مکش که با تو به یاری بر سر مهر نخست و عهد الستیم

5 پیک صباگر پیامی از تو بیارد ما همه سرگشتگان باد به دستیم

6 بر سر زلفت به هیچ حیلتی آخر دست نجستیم و از کمند نجستیم

7 گر بکشند از گناه عشق تو ما را باز نگردیم از این طریق که هستیم

8 گر ز تو بویی نسیم صبح نیارد هوش نیاییم از این شراب که مستیم

9 بندهٔ عشقیم و محو دوست فروغی ذرهٔ پاکیم و آفتاب پرستیم