ما تشنه لب و چشمه ی حیوان از عرفی شیرازی غزل 75

1 ما تشنه لب و چشمه ی حیوان نفس ماست درویش جهانیم و هما در قفس ماست

2 آن زهر پرستی که بود در شکرستان بیگانه ز خاییدن شکر مگس ماست

3 آن کعبه روانیم که در بادیه ی راز خاموشی جاوید فغان جرس ماست

4 از لذت امید تماشای تو مردن در باغ تمنا ثمر پیش رس ماست

5 مرغان اجابت همه بریان و کبابند در باغ دعایی که نسیمش نفس ماست

6 عرفی کس ما هر که بود حیله فروش است در بی کسی آویز که بی گفت کس ماست