1 ما حق شناس پیر مغانیم و دیر او خالی نه ایم یک نفس از ذکر خیر او

2 می خور برغم دهر، که خون تو میخورند کیوان دیر دور و مه زود سیر او

3 ساقی بیا که ملک سلیمان بباد رفت خالی فضای دشت و در از وحش و طیر او

4 کس تهمت دویی ننهد آفتاب را ای دل بدوز دیده غیرت ز غیر او

5 شاهی، ز پیر مکیده بستان پیاله ای سرمست بگذر از در دیرینه دیر او