ما حریف غم و پیمانه کشی از مشتاق اصفهانی غزل 17

1 ما حریف غم و پیمانه کشی پیشه ما دیده ما قدح ما دل ما شیشه ما

2 چه از آن مه عوض مهر بجز کین طلبم که جفا پیشه او گشت و وفا پیشه ما

3 مادر این بادیه آن خار بن تشنه لبیم که رهین نمی از خاک نشد ریشه ما

4 مشکل عشق به فکرت نشود طی ورنه رخنه در سنگ کند ناخن اندیشه ما

5 چه ضرور است به سنگی رسد از ما زخمی باش گو سست‌تر از ناخن ما تیشه ما

6 مستی ما بود از خون دل آن روز مباد که تنک‌مایه از این باده شود شیشه ما

7 منع ما چد کنی این همه مشتاق که هست عشق بازی فن ما باده کشی پیشه ما