مائیم و کنج خلوت و سودای از اسیری لاهیجی غزل 264

1 مائیم و کنج خلوت و سودای عشق یار ناصح تو کار خود کن و ما را باو گذار

2 جانها معطر و دو جهان پر نسیم شد تا برفشاند باد صبا زلف مشکبار

3 بازم خیال زهد مبادا برد ز راه ساقی مدار منتظرم جام می بیار

4 تا خانه کرد در دل من عشق مغ بچه گشتم ز فکر کفر و ز اسلام برکنار

5 زاهد که توبه میدهد از عاشقی مرا رویت چو دید می شود از توبه شرمسار

6 هربار رخ بشیوه دیگر نمایدم هر روز اگر جمال تو بینم هزار بار

7 هرکو قدم نهد چو اسیری برای عشق بازش بگو که با غم دنیا و دین چه کار