1 ما مقیم آستان توایم عندلیبان بوستان توایم

2 گر رویم از درت و گر نرویم از تو گوییم و هم ز تو شنویم

3 چون که در دام تو گرفتاریم از تو پروای خویش چون داریم؟

4 چون دم از آشنایی تو زنیم میل بیگانگی چگونه کنیم؟

5 سر ما و آستانهٔ در تو منتظر تا رویم در سر تو

6 تو مپندار کز در تو رویم به سر تو، که در سر تو رویم

7 تا ز عشق تو جرعه‌ای خوردیم دل بدادیم و جان فدا کردیم

8 تا به کوی تو راهبر گشتیم جز تو، از هرچه بود برگشتیم

9 تا ز جان با غم تو پیوستیم رخت هستی خویش بربستیم

10 تا ز شوق تو مست و حیرانیم ره به هستی خود نمی‌دانیم

11 چون به سودای تو گرفتاریم سر سودای خود کجا داریم؟

12 تاب حسن تو آتشی افروخت دل ما را بدان بخواهد سوخت