ما خود ز که ایم و از از جهان ملک خاتون غزل 1098

1 ما خود ز که ایم و از کدامیم در زمره عاشقان چه نامیم

2 چون مرغ اسیر پرشکسته در شست دو زلف تو به دامیم

3 در فرض دعای دولت تو یک لحظه مگر ز جان دوامیم

4 از عهد غم تو برنگردیم اندر ره عاشقی تمامیم

5 از آتش محنت فراقت پختیم ولی هنوز خامیم

6 از وعده وصل یار امشب بازآ که در انتظار شامیم

7 بودیم چو آهوان وحشی لیکن به کمند دوست رامیم